maandag 27 mei 2013

10km Ladies Only

Mijn eerste damesloop is een feit. De 11de editie van de Marikenloop was mijn vuurdoop van een ladies only run.
Na wat gehaast in de ochtend...ik was veel te druk met alle @loopmaatjes te beantwoorden toch nog op tijd richting Nijmegen vertrokken. Bijna mijn startnummer en chip vergeten. Haha dat zou wat zijn...sta je daar aan de start.
Op de Waalbrug kwam ik in een damesfile....keertje wat anders. Had wel wat meer borden verwacht met welke richting je op moest om te parkeren, we blijven immers dames ;-) Gewoon de lange damesfile blijven volgen en ik had al snel de auto geparkeerd.
Aangekomen op het startterrein liepen er dames in alle soorten en maten en iedereen had zijn eigen doel. Mijn doel was binnen 43 minuten te finishen. Kon er ook niet meer onderuit aangezien ik het op Twitter gezegd had.
Een half uur voor de start ging het startvak open en kregen we een warming up onder leiding van Annemarie Thomas. Jammer genoeg begon het op dat moment te regen maar ach...de start liet niet lang meer op zich wachten. Tijdens de warming up nog wel gezellig met GirlsLove2run meisje Francien gekletst. 


Om 14.15 uur klonk het startschot. Ik was lekker vooraan gaan staan bij de start. Deze keer geen last van opstoppingen. Maar jeetje wat gingen die meiden belachelijk hard weg zeg. Ik probeerde een beetje aan te haken en kijken wat ik zou kunnen.  Een aantal meiden liepen al snel een stuk voor. Ik liep in een groepje van 5. Erg aardig waren ze niet en gaven weinig ruimte om lekker te lopen. Dat is toch anders als je tussen de mannen rent. Na 3 km. twijfelde ik ff of het niet te hard ging maar besloot om maar stug door te lopen, de overige 5 konden dat immers ook. Verstand op nul en proberen te blijven genieten, we doen het immers voor de lol  ;-)
Bij kilometer 6 viel ons groepje langzaam uiteen...op dat moment wist ik dat ik op de 10de plek liep. Die wilde ik niet meer afstaan. Top 10 vind ik namelijk wel lekker klinken. Het koste me wel moeite om tempo te blijven houden. Gelukkig kregen we de laatste kilometer veel aanmoedigingen, geeft je toch vleugels. Het blijft leuk als ze je naam noemen tijdens het aanmoedigen. Op 100 meter voor de finish zag ik de klok en als ik een beetje mijn best ging doen kon ik binnen de 41 minuten finishen....nog even alles geven en op 40.51 kwam ik over de streep....heerlijk en voldaan! 

-X- Monique 


 

zondag 5 mei 2013

RunDisney EverestChallenge

De dag van RunDisney was eindelijk aangebroken. Ik was de gelukkige om aan 2 runs mee te mogen doen. De FamilyRun en de ObstakelRun, beide van de EverestChallenge.
De dag voor de loop hadden we onze startnummers al opgehaald. We wilden het risico niet nemen dat we op de startdag te lang in de rij zouden moeten staan en te laat bij de start zouden verschijnen.
Om 10.00 uur in de ochtend was de start van FamilyRun. Ik had begrepen (door foto's en stukjes op internet) dat het een run was door stukje Disneyland en dat de disneyfiguren je aan staan te moedigen. Dit bleek niet het geval. Het was een speurtocht en vond plaats op een sportveld net buiten Disneyland. Voor de kids erg jammer...geen Mickey te bekennen. De opdrachten van de speurtocht waren goed te doen, al gebruikten ze soms Amerikaanse termen die wij niet kennen, met wat hulp van vrijwilligers en spieken bij anderen hebben we de finish gehaald. We liepen top 30. Niet dat het wat uitmaakt maar best netjes als je vooraf zag hoe serieus die Amerikanen het namen. Warmlopen, compressiekousen aan en dat voor een FamilyRun....leek wel of er een $100.000,- prijzenpot op je lag te wachten.

'S avonds terug naar Disneyland's Magic Kingdom. 4500 deelnemers en de start was om 22.00uur vanaf het parkeerterrein. Er waren 8 startgolven, iedere 6minuten vertrok er een groep. Gelukkig zat ik in de A groep...anders zou het wel erg laat zijn geworden.
De obstakel run bestond uit 2 delen, een 5km run met obstakels en vervolgens een speurtocht. Je kreeg vraagstukken die je moest oplossen, bij een goed antwoord kreeg je een nieuwe kaartje met daarop de plek waar je in het park heen moet voor het volgende vraagstuk.
Gezien de drukte stond ik al een uur voor de start in mijn startvak, ben gewoon vooraan gaan staan want had geen zin in gedrang. In dat uur raak je natuurlijk aan de praat met andere deelnemers en had al gauw 2 behulpzame jongens gevonden. Ze wilden het Nederlandse meisje wel helpen ;-) Achteraf bleek dat onze hardloop tempo's te ver uiteen lagen om samen op te trekken.
Voor het startschot klonk het volkslied, we zijn immers in Amerika. Exact 22.00 uur mochten we vertrekken. Jeetje sommigen sprintten echt hard weg...dat hou je nooit 5km vol. Ik besloot om ook maar snel te starten....je weet nooit hoe die obstakels zijn en heb geen zin in lange rijen onderweg bij een obstakel. Eerst liepen we een lus over het parkeerterrein en daar was al het eerste obstakel. Haha over strobalen springen, vervolgens liepen we naar de entree van het park. Erg mooi om zo in het donker door de toegangspoortjes te lopen. Het park zelf was alleen verlicht met sfeerlichting...zag er super mooi uit!
Er liepen maar weinig hardlopers voor me, maar die voor me liepen gingen erg hard zeg! Ik moest het tempo wel hoog houden om degene voor me in zicht te kunnen houden...wilde niet nu al verdwalen. De route liep door het park maar ook op wegen buiten het park. In het park stonden veel medewerkers je aan te moedigen, dat was erg leuk. Wat waren ze enthousiast! (Je eigen supporters mochten het park zelf niet in...dat kon na de race wel tegen betaling voor een after-party) Disneyfiguren stonden ook langs de route om de lopers aan te moedigen maar niet veel. Heb knabbel en babbel gezien en een figuur uit de Lionking.
Op ongeveer 2,5km kwam er weer een obstakel....ze hadden autobanden op de weg gelegd en daar moest je je passen in zetten. Zag wel van de deelnemers voor mij dat niet iedereen dat deed...ze gingen er omheen...zo flauw, het is toch een obstakel run.
Autobanden gehad en weer door....ondertussen begon ik mensen in te halen die te hard gestart waren, dat is altijd fijn. Net voor de finish van het hardloopgedeelte hadden ze een net gespannen waar je onderdoor moest tijgeren.
Nou dat was een eitje die 5km. Mijn 5km tijd was 20.10 en kwam als 2de vrouw door.
Vervolgens kreeg je een zaklampje in je handen gedrukt, een plattegrond en een clue. Aangezien ik er niks van kon maken ging ik maar bij de waterpost ff rustig wat drinken en toen vertelden ze me dat ik rechtdoor richting parkingang moest. De 5km was gefinisht bij de start op het parkeerterrein. Dus weer park in...beetje een chaos want je kruiste nu de lopers die net begonnen waren...wilde niet fout gaan en nog keer 5km afleggen.
In het park liep ik al gauw tegen de plek aan waar ik het antwoord moest geven om nieuwe clue te krijgen. Eh...antwoord...geen idee. De meiden van RunDisney waren erg aardig, hielpen me en gaven me de volgende opdracht...richting Mickey. Dat moet niet moeilijk zijn....ze wezen me nog welke kant ik op moest. Toch presteerde ik om verkeerd te gaan...ik weer terug...inmiddels kwamen er steeds meer mensen die met de vragen bezig waren...een man zag me blijkbaar klungelen...stelde zich netjes aan me voor en we gingen samen verder. Mickey bleek niet Mickey te zijn zoals ik gedacht had maar het was een plek in het park. Deze man wist dat. Hij kwam speciaal uit Canada voor deze loop...hij wachtte er al 1,5 jaar op haha...nou zo'n Disney-fan kon ik goed gebruiken. Hij wist de weg in het park uit zijn hoofd en was erg ijverig met de vraagstukken. Enige minpuntje was dat ie langzaam liep maar ach...beter langzamer dan nooit de finish halen. Alleen gaat het me zeker niet lukken.
Samen liepen we heel het park door en losten 'we' alle puzzels op en gingen we naar de finish. Bij de finish kreeg je een mooie medaille die ook nog eens open kon, er zat een kompas in....niet dat ik die ooit ga gebruiken, ik heb toch echt een TomTom nodig.....

Tot mijn grote verbazing zag ik de volgende ochtend bij de uitslagen dat ik eerste geworden ben. Haha heb mijn bosje bloemen bij de ceremonie misgelopen....