maandag 27 mei 2013

10km Ladies Only

Mijn eerste damesloop is een feit. De 11de editie van de Marikenloop was mijn vuurdoop van een ladies only run.
Na wat gehaast in de ochtend...ik was veel te druk met alle @loopmaatjes te beantwoorden toch nog op tijd richting Nijmegen vertrokken. Bijna mijn startnummer en chip vergeten. Haha dat zou wat zijn...sta je daar aan de start.
Op de Waalbrug kwam ik in een damesfile....keertje wat anders. Had wel wat meer borden verwacht met welke richting je op moest om te parkeren, we blijven immers dames ;-) Gewoon de lange damesfile blijven volgen en ik had al snel de auto geparkeerd.
Aangekomen op het startterrein liepen er dames in alle soorten en maten en iedereen had zijn eigen doel. Mijn doel was binnen 43 minuten te finishen. Kon er ook niet meer onderuit aangezien ik het op Twitter gezegd had.
Een half uur voor de start ging het startvak open en kregen we een warming up onder leiding van Annemarie Thomas. Jammer genoeg begon het op dat moment te regen maar ach...de start liet niet lang meer op zich wachten. Tijdens de warming up nog wel gezellig met GirlsLove2run meisje Francien gekletst. 


Om 14.15 uur klonk het startschot. Ik was lekker vooraan gaan staan bij de start. Deze keer geen last van opstoppingen. Maar jeetje wat gingen die meiden belachelijk hard weg zeg. Ik probeerde een beetje aan te haken en kijken wat ik zou kunnen.  Een aantal meiden liepen al snel een stuk voor. Ik liep in een groepje van 5. Erg aardig waren ze niet en gaven weinig ruimte om lekker te lopen. Dat is toch anders als je tussen de mannen rent. Na 3 km. twijfelde ik ff of het niet te hard ging maar besloot om maar stug door te lopen, de overige 5 konden dat immers ook. Verstand op nul en proberen te blijven genieten, we doen het immers voor de lol  ;-)
Bij kilometer 6 viel ons groepje langzaam uiteen...op dat moment wist ik dat ik op de 10de plek liep. Die wilde ik niet meer afstaan. Top 10 vind ik namelijk wel lekker klinken. Het koste me wel moeite om tempo te blijven houden. Gelukkig kregen we de laatste kilometer veel aanmoedigingen, geeft je toch vleugels. Het blijft leuk als ze je naam noemen tijdens het aanmoedigen. Op 100 meter voor de finish zag ik de klok en als ik een beetje mijn best ging doen kon ik binnen de 41 minuten finishen....nog even alles geven en op 40.51 kwam ik over de streep....heerlijk en voldaan! 

-X- Monique 


 

zondag 5 mei 2013

RunDisney EverestChallenge

De dag van RunDisney was eindelijk aangebroken. Ik was de gelukkige om aan 2 runs mee te mogen doen. De FamilyRun en de ObstakelRun, beide van de EverestChallenge.
De dag voor de loop hadden we onze startnummers al opgehaald. We wilden het risico niet nemen dat we op de startdag te lang in de rij zouden moeten staan en te laat bij de start zouden verschijnen.
Om 10.00 uur in de ochtend was de start van FamilyRun. Ik had begrepen (door foto's en stukjes op internet) dat het een run was door stukje Disneyland en dat de disneyfiguren je aan staan te moedigen. Dit bleek niet het geval. Het was een speurtocht en vond plaats op een sportveld net buiten Disneyland. Voor de kids erg jammer...geen Mickey te bekennen. De opdrachten van de speurtocht waren goed te doen, al gebruikten ze soms Amerikaanse termen die wij niet kennen, met wat hulp van vrijwilligers en spieken bij anderen hebben we de finish gehaald. We liepen top 30. Niet dat het wat uitmaakt maar best netjes als je vooraf zag hoe serieus die Amerikanen het namen. Warmlopen, compressiekousen aan en dat voor een FamilyRun....leek wel of er een $100.000,- prijzenpot op je lag te wachten.

'S avonds terug naar Disneyland's Magic Kingdom. 4500 deelnemers en de start was om 22.00uur vanaf het parkeerterrein. Er waren 8 startgolven, iedere 6minuten vertrok er een groep. Gelukkig zat ik in de A groep...anders zou het wel erg laat zijn geworden.
De obstakel run bestond uit 2 delen, een 5km run met obstakels en vervolgens een speurtocht. Je kreeg vraagstukken die je moest oplossen, bij een goed antwoord kreeg je een nieuwe kaartje met daarop de plek waar je in het park heen moet voor het volgende vraagstuk.
Gezien de drukte stond ik al een uur voor de start in mijn startvak, ben gewoon vooraan gaan staan want had geen zin in gedrang. In dat uur raak je natuurlijk aan de praat met andere deelnemers en had al gauw 2 behulpzame jongens gevonden. Ze wilden het Nederlandse meisje wel helpen ;-) Achteraf bleek dat onze hardloop tempo's te ver uiteen lagen om samen op te trekken.
Voor het startschot klonk het volkslied, we zijn immers in Amerika. Exact 22.00 uur mochten we vertrekken. Jeetje sommigen sprintten echt hard weg...dat hou je nooit 5km vol. Ik besloot om ook maar snel te starten....je weet nooit hoe die obstakels zijn en heb geen zin in lange rijen onderweg bij een obstakel. Eerst liepen we een lus over het parkeerterrein en daar was al het eerste obstakel. Haha over strobalen springen, vervolgens liepen we naar de entree van het park. Erg mooi om zo in het donker door de toegangspoortjes te lopen. Het park zelf was alleen verlicht met sfeerlichting...zag er super mooi uit!
Er liepen maar weinig hardlopers voor me, maar die voor me liepen gingen erg hard zeg! Ik moest het tempo wel hoog houden om degene voor me in zicht te kunnen houden...wilde niet nu al verdwalen. De route liep door het park maar ook op wegen buiten het park. In het park stonden veel medewerkers je aan te moedigen, dat was erg leuk. Wat waren ze enthousiast! (Je eigen supporters mochten het park zelf niet in...dat kon na de race wel tegen betaling voor een after-party) Disneyfiguren stonden ook langs de route om de lopers aan te moedigen maar niet veel. Heb knabbel en babbel gezien en een figuur uit de Lionking.
Op ongeveer 2,5km kwam er weer een obstakel....ze hadden autobanden op de weg gelegd en daar moest je je passen in zetten. Zag wel van de deelnemers voor mij dat niet iedereen dat deed...ze gingen er omheen...zo flauw, het is toch een obstakel run.
Autobanden gehad en weer door....ondertussen begon ik mensen in te halen die te hard gestart waren, dat is altijd fijn. Net voor de finish van het hardloopgedeelte hadden ze een net gespannen waar je onderdoor moest tijgeren.
Nou dat was een eitje die 5km. Mijn 5km tijd was 20.10 en kwam als 2de vrouw door.
Vervolgens kreeg je een zaklampje in je handen gedrukt, een plattegrond en een clue. Aangezien ik er niks van kon maken ging ik maar bij de waterpost ff rustig wat drinken en toen vertelden ze me dat ik rechtdoor richting parkingang moest. De 5km was gefinisht bij de start op het parkeerterrein. Dus weer park in...beetje een chaos want je kruiste nu de lopers die net begonnen waren...wilde niet fout gaan en nog keer 5km afleggen.
In het park liep ik al gauw tegen de plek aan waar ik het antwoord moest geven om nieuwe clue te krijgen. Eh...antwoord...geen idee. De meiden van RunDisney waren erg aardig, hielpen me en gaven me de volgende opdracht...richting Mickey. Dat moet niet moeilijk zijn....ze wezen me nog welke kant ik op moest. Toch presteerde ik om verkeerd te gaan...ik weer terug...inmiddels kwamen er steeds meer mensen die met de vragen bezig waren...een man zag me blijkbaar klungelen...stelde zich netjes aan me voor en we gingen samen verder. Mickey bleek niet Mickey te zijn zoals ik gedacht had maar het was een plek in het park. Deze man wist dat. Hij kwam speciaal uit Canada voor deze loop...hij wachtte er al 1,5 jaar op haha...nou zo'n Disney-fan kon ik goed gebruiken. Hij wist de weg in het park uit zijn hoofd en was erg ijverig met de vraagstukken. Enige minpuntje was dat ie langzaam liep maar ach...beter langzamer dan nooit de finish halen. Alleen gaat het me zeker niet lukken.
Samen liepen we heel het park door en losten 'we' alle puzzels op en gingen we naar de finish. Bij de finish kreeg je een mooie medaille die ook nog eens open kon, er zat een kompas in....niet dat ik die ooit ga gebruiken, ik heb toch echt een TomTom nodig.....

Tot mijn grote verbazing zag ik de volgende ochtend bij de uitslagen dat ik eerste geworden ben. Haha heb mijn bosje bloemen bij de ceremonie misgelopen....





zaterdag 27 april 2013

Bijna zover.... #RunDisney

Lang naar uitgekeken en nu is het dan zover...vakantie!!! Eerst een aantal dagen Miami en daarna 1,5 week Orlando.
In Orlando staat RunDisney op de agenda, maar eerst genieten van al het andere moois hier in Florida.

Tijdens vakanties is de looppassie bij mij zeker aanwezig. Misschien nog wel meer dan thuis. Vind het heerlijk in een vreemde omgeving mooie paden te ontdekken.
In Miami wilde ik gewoon een strandloopje doen. Al vroeg was ik op het strand. Om 9.00 uur begon ik een duurloopje. Mijn plan was 6km heen en 6km terug. De heenweg had ik de zon en wind in mijn rug...zalig lopen dus. Ik was zeker niet de enige die de hardloopschoenen aan had, jeetje wat was het druk! Viel me wel op dat iedereen ontzettend langzaam liep. Na 3km kwam ik erachter waarom....wat was het al heet!!! Tempo iets omlaag en maar eerder omkeren. Na 5,3km gelopen te hebben besloot ik terug te gaan, goede beslissing. Terug viel ff tegen, wind tegen en zon vol in het gezicht. Oké geef het toe....heb stukje gewandeld en was echt blij dat ik na 45 minuten in de zee kon afkoelen. Maar heerlijk was het zeker.

2 dagen na mijn beachrun stond het vertrek naar Orlando gepland. Dit was een autorit van een aantal uur. Na aankomst op ons resort had ik zin om ff te rennen, het was best een lange zit geweest. Hup omkleden en gaan. Voor de zekerheid ons huisnummer opgeschreven, plattegrond hoefde ik niet mee. Dat rent niet fijn en mijn plan was klein stukje heen en gauw weer terug, het was immers 31 graden! Wel had ik de plattegrond bekeken om mijn route te bepalen en hup...de deur uit. Wat een mooi opgezet resort zeg, leuke voetpaden die slingerend door de natuur gingen. Ik liep om een golfbaan heen en had bedacht nog een klein stukje verder te gaan en dan weer terug. Dat kleine stukje verder werd veel verder. De golfbaan had ik weer gevonden maar wat bleek, de verkeerde. Er zijn er dus 3...oeps dat wist ik niet!! Het resort schijnt ook 1500 voetbalvelden groot te zijn! Ja laat daar maar eens een vrouw los met een slecht richtingsgevoel. Had ik die plattegrond nou maar meegenomen. Dan maar wat rustiger rennen in de hoop iets te herkennen...2 slangen die voor me overstaken en genoeg hagedissen maar niks bekends. Vervolgens mijn nike running app uitgezet, daarop kon ik toch wel zien waar ik was...ja dus...! Veel te ver van het startpunt, dat ga ik nooit terugvinden.
Kon met de shuttle bus die hier over het resort rijdt terug maar ja welke bus moet je hebben en waar eruit? Bij een identificeerbare plek zat er niks anders op om mijn vriend te bellen of hij me kon halen....

Voorlopig wel genoeg 'getraind' voor RunDisney. Het is beter dat ik wacht op een afgezet parcours waar je niet kunt verdwalen. 4 mei is het eindelijk zover!!! Eerst de Family Run in de ochtend en 's avonds de 5K obstakel run, nog een kleine week geduld.....
I'm ready!!!

-X- Monique




woensdag 27 maart 2013

De verandering...

Dit jaar is het het jaar van de verandering voor mij. Ik ben van plan om nog meer mijn dromen te volgen en daarom begin ik ook met bloggen. Het bloggen wilde ik al langer maar durfde nooit, tot nu.....

Onder de veranderingen is er ook een verandering op sportief vlak. Na een blessure van een klein half jaar (door een domme val) mocht ik sinds begin dit jaar weer voorzichtig beginnen met hardlopen....Voorzichtig, dat is lastig als je het lopen zo gemist hebt. Wat was ik blij dat ik mijn schoenen weer af kon stoffen en aan mocht trekken. Ik besloot meteen om nog meer van het hardlopen te genieten dan dat ik al deed. Mijn plan was om meer mee te gaan doen aan leuke loopjes/wedstrijden in plaats van mijn eeuwige rondjes thuis helemaal alleen.

Als ik iets in mijn hoofd heb dan ben ik lastig te houden. Meteen internet afspeuren naar leuke loopjes en dat terwijl mijn uithoudingsvermogen naar een 0 punt gedaald was door die blessure. 5km hardlopen..., het voelde er zeker 10!!!
Ik maakte een lijst met welke wedstrijden ik ooit gelopen wilde hebben, waaronder de Halve van Egmond, CPC, Marikenloop, strongmanrun en bijzondere buitenlandse runs....Ondertussen kwam er 2 km in de week bij op bij mijn duurloopjes.
Toen werd het 3maart....op twitter stond een oproep; 'wegens blessure over te nemen startbewijs voor de City Pier City.' Dat is een mooie kans, CPC stond op mijn lijst! Meteen een reactie gestuurd. Startnummer was nog beschikbaar en ik nam het over. Een week later stond ik in Den Haag aan de start. Startnummer 663, met de naam 'Bas' erop. Beetje ongetraind was ik wel. Op zijn verst had ik 12km gelopen sinds mijn blessure en nog nooit een halve marathon. Ook niet voor mijn blessure. Ach die laatste 9km kom ik vast door. Eerlijk gezegd ging het erg lekker maar bij km 18 ging het licht toch echt langzaam uit. Gelukkig was daar nog het erg enthousiaste publiek en werd er vaak 'kom op Bas!' geroepen :-) Mijn finish was in 1.33.52. Wat was dit ongelofelijk leuk! Dit smaakt naar meer....

Afgelopen zondag de Zandvoort Circuit Run gelopen. Barre omstandigheden met die kou en wind, maar ik laat me niet tegenhouden. Zelfs de kinderen waren zo enthousiast dat ze de kidsrun gelopen hebben. Daarna konden ze hun moeder aanmoedigen op de 12km. De klok stopte op 53.26. Had stiekem wat harder gewild maar door de drukte, wind en kou zat dat er gewoon niet in.
Ben blij dat mijn volgende loop zeker bij een betere temperatuur is, namelijk RunDisney in Florida op 4mei. Het aftellen kan beginnen...

-X- Monique